مجروح و دلشکسته خود را به مسجد پیامبر رساند. خدای من در آن لحظات سنگین چه دید. حیدر کرار را چه کسی تاکنون اینچنین دیده بود. فریاد برآورد:‌"پسر عمویم را رها کنید...‌" این واقعه دردناک تاریخی قلب هر شیعه‌ای را به درد می‌آورد و باور کردن آن را دشوار می‌سازد؛ چرا که شجاعت‌های آن حضرت در مقاطع حساس زمان حیات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مانع از سهولت پذیرش این حادثه می‌شود؛ ولی اهمیت به دست آوردن خلافت بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) از یک طرف و اهمیت بیعت گرفتن خلیفه از حضرت علی (علیه‌السلام) از سوی دیگر و مهم‌تر از همه صبر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) برای بقای زحمات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و احکام نورانی اسلام، راه را برای پذیرش این قسمت از تاریخ که با تلخی‌های فراوان همراه است، هموار می‌سازد.
زهرا(س) به جای نان غم ما را درست کن،
حلوای ختم شیر خدا را درست کن…